birileri hep aynı şeyi fısıldıyor mısralarında,
kulaklarıma,
yalnızlığın o derin sabahında,
anlamsızca kelimeler yüzüme küfr edilirmişcesine,
çarpıyor,
hergün buluşuyorum aynı sapak ta kimsesiz cümlelerle
ve harfler yetersiz kalıyor her defasında
sessizce,
o an kalemimim ucunda beyaz sayfaları kirlettiğimi düşünürken,
dilimin ucunda kalıyor söylemek istediklerim ,
acımasızca öldürüyorum noktalarına ulaşmadan,
intahara teşebbüs etmiş duygular gibi,
cehennemin en ücra köşesinde yerini ayırtıyor sevgim,
günaydın insanlar…

-Emrah KILIVAN